Alasan utama mengapa boss saya lebih suka anak-anak buahnya mengempaun kesalahan dari menyaman di mahkamah ialah "Kutipan kompaun masuk ke tabung kita" sedangkan "Denda yang dikenakan oleh mahkamah masuk ke tabung kerajaan persekutuan". Malangnya ada dari kawan-kawan saya yang terbawa-bawa dengan sindrom kompaun ini. Bagi mereka memuaskan hati boss lebih utama dari pembayar cukai yang membayar gaji mereka. Sehingga ada di kalangan mereka tidak sedar bahawa tidak semua kesalahan di bawah undang-undang yang dipakai oleh PBT boleh dikompaun.
Contoh yang paling baik ialah perkara kacauganggu atau 'nuisance'. Semasa saya mula-mula menjalani latihan dulu pensyarah undang-undang saya menegaskan 'nuisances must be abated' atau 'segala kacauganggu hendaklah dihapuskan'. Jika pengacauganggu boleh dikampaun atau disaman di mahkamah, kacauganggu itu akan berterusan mengacau dan mengganggu orang awam. Oleh itu ia harus dihapuskan melalui lunas undang-undang.
Bila boss saya meminta penjelasan, saya memberi contoh tidak semua kesalahan dibawah undang-undang yang dikuatkuasakan oleh polis boleh dikompuan. Contohnya kes rogol. Jika kesalahan merogol boleh dikompaun, ramailah perogol bersiri dalam dunia ini. Sekali rogol, sekali kompaun, sekali kes selesai.
Seperti yang kita tahu hukuman merogol, sekurang-kurangnya di negara kita ialah penjara bertahun-tahun dan sebatan rotan. Jika mana-mana perogol hendak merogol semula dia kena tunggu dibebaskan dari penjara dahulu.
Walau bagaimana pun saya juga mengeluarkan kompaun di mana saya fikirkan perlu. Setiap kali saya mengempaun saya pastikan tidak tertinggal apa-apa bukti. Gambar adalah wajib bagi saya. Saya juga akan mengeluarkan kata-kata lebih kurang begini "Saya menawarkan kompaun kepada tuan supaya kesalahan yang tuan lakukan boleh diselesaikan di pejabat saya dengan membayar denda. Kes ini dianggap selesai sebaik sahaja tuan membayar denda dalam tempohnya (biasanya 14 hari). Jika tuan tidak menyelesaikannya dalam tempoh tersebut, saya akan membuat aduan di mahkamah. Jika tuan tidak menghormati saya dan pejabat saya, (dengan tidak memperdulikan kompaun yang saya tawarkan), tak apa. Tetapi jika tuan tidak menghormati mahkamah, itu kesalahan serious".
Mendengar kata-kata itu biasanya si pesalah akan membayar kompaun dengan segera.
Seperti juga mantan boss dan kawan-kawan saya peniaga-peniaga lebih suka dikompaun dari diseret ke mahkamah. Biasanya jika saya nyatakan yang saya akan membuat aduan mahkamah, mereka akan merayu "Encik kompaun saja saya sudahlah". Alangkah mengaibkan jika seorang itu diseret ke mahkamah kerana kesalahan membuang sampah ke tempat awam, contohnya.
Dan jabatan lama saya kekal dengan tabiat lama mereka iaitu suka mengompaun. Ini terbukti apabila sudah pencen ini saya sering mengutarakan aduan secara rasmi (dan menjadi kacauganggu) kepada mereka. Tiap kali saya mengadu jawapannya ialah "Orang yang diadu sudah dikenakan kompaun". Kes selesai (sekurang-kurang bagi mereka).
Tetapi sekurang-kurangnya saya tidak dikompaun kerana 'mengacauganggu' mereka.
Contoh yang paling baik ialah perkara kacauganggu atau 'nuisance'. Semasa saya mula-mula menjalani latihan dulu pensyarah undang-undang saya menegaskan 'nuisances must be abated' atau 'segala kacauganggu hendaklah dihapuskan'. Jika pengacauganggu boleh dikampaun atau disaman di mahkamah, kacauganggu itu akan berterusan mengacau dan mengganggu orang awam. Oleh itu ia harus dihapuskan melalui lunas undang-undang.
Bila boss saya meminta penjelasan, saya memberi contoh tidak semua kesalahan dibawah undang-undang yang dikuatkuasakan oleh polis boleh dikompuan. Contohnya kes rogol. Jika kesalahan merogol boleh dikompaun, ramailah perogol bersiri dalam dunia ini. Sekali rogol, sekali kompaun, sekali kes selesai.
Seperti yang kita tahu hukuman merogol, sekurang-kurangnya di negara kita ialah penjara bertahun-tahun dan sebatan rotan. Jika mana-mana perogol hendak merogol semula dia kena tunggu dibebaskan dari penjara dahulu.
Walau bagaimana pun saya juga mengeluarkan kompaun di mana saya fikirkan perlu. Setiap kali saya mengempaun saya pastikan tidak tertinggal apa-apa bukti. Gambar adalah wajib bagi saya. Saya juga akan mengeluarkan kata-kata lebih kurang begini "Saya menawarkan kompaun kepada tuan supaya kesalahan yang tuan lakukan boleh diselesaikan di pejabat saya dengan membayar denda. Kes ini dianggap selesai sebaik sahaja tuan membayar denda dalam tempohnya (biasanya 14 hari). Jika tuan tidak menyelesaikannya dalam tempoh tersebut, saya akan membuat aduan di mahkamah. Jika tuan tidak menghormati saya dan pejabat saya, (dengan tidak memperdulikan kompaun yang saya tawarkan), tak apa. Tetapi jika tuan tidak menghormati mahkamah, itu kesalahan serious".
Mendengar kata-kata itu biasanya si pesalah akan membayar kompaun dengan segera.
Seperti juga mantan boss dan kawan-kawan saya peniaga-peniaga lebih suka dikompaun dari diseret ke mahkamah. Biasanya jika saya nyatakan yang saya akan membuat aduan mahkamah, mereka akan merayu "Encik kompaun saja saya sudahlah". Alangkah mengaibkan jika seorang itu diseret ke mahkamah kerana kesalahan membuang sampah ke tempat awam, contohnya.
Dan jabatan lama saya kekal dengan tabiat lama mereka iaitu suka mengompaun. Ini terbukti apabila sudah pencen ini saya sering mengutarakan aduan secara rasmi (dan menjadi kacauganggu) kepada mereka. Tiap kali saya mengadu jawapannya ialah "Orang yang diadu sudah dikenakan kompaun". Kes selesai (sekurang-kurang bagi mereka).
Tetapi sekurang-kurangnya saya tidak dikompaun kerana 'mengacauganggu' mereka.
No comments:
Post a Comment